Sourcing is een term die verband houdt met de actie en gevolgen van het leveren. Dit werkwoord verwijst op zijn beurt naar het verschaffen van wat nodig is om te overleven.
Daarom kan worden gezegd dat levering een activiteit is die erin bestaat, op het juiste moment en op de juiste manier te voorzien in de behoeften van mensen in relatie tot de consumptie van een hulpbron of commercieel product. Het begrip wordt in het algemeen gelijkgesteld met de Engelse term aanbod of levering .
Op economisch niveau lijkt het aanbod verbonden te zijn met logistiek en de toeleveringsketen. Deze keten moet anticiperen op de vraag van de consument en de levering van producten aan distributeurs garanderen, om te voorkomen dat er geen eenheden meer te koop zijn. Vreemd genoeg gebruiken sommige bedrijven, met name fabrikanten van elektronische producten, het gebrek aan voorraad als verkooppunt, want om dat punt te bereiken, moet het voorstel zeer succesvol zijn geweest.
Het leveringsproces omvat daarom al die activiteiten die het mogelijk maken om de goederen en diensten die een bedrijf of een andere entiteit nodig heeft om te functioneren, te identificeren en aan te schaffen.
Het beheer van de toeleveringsketen is verantwoordelijk voor het leggen van relaties tussen de verschillende componenten en het integreren van de activiteiten zodat hun doelstellingen kunnen worden bereikt.
Naast handel zou je kunnen zeggen dat het leveren van voedsel aan de burgers de belangrijkste verplichting van een overheid is. Zonder voedsel is er geen leven mogelijk; met slechte voeding kan de ontwikkeling niet worden voltooid.
In Cuba ten slotte is het rantsoenboek een notitieboekje dat het gerantsoeneerde voedsel kan bijhouden dat de autoriteiten aan de burgers leveren. Het is een controlesysteem met steeds minder producten.
De wereld en de drinkwatervoorziening
Systemen voor het opvangen van regenwater voor persoonlijk gebruik worden al meer dan 300 jaar in verschillende landen gebruikt. In Mexico is deze hydraulische oogsttechniek bijvoorbeeld gebruikelijk in bepaalde steden waar drinkwater grote hoeveelheden zouten bevat en nierstenen produceert. Niet alle mensen die op deze manier hun watervoorziening verkrijgen, beschikken echter over de nodige infrastructuur om de reserves in hygiënische omstandigheden te houden.
Onwetendheid over de behoeften van andere landen, evenals weinig interesse in zorg voor onze planeet, begint bij de overheid en gaat door met scholen. De mens wordt gekenmerkt door te handelen als er een ramp komt. In steden als Buenos Aires wordt de watervoorziening belast met een vast bedrag; dat wil zeggen, het varieert niet afhankelijk van het verbruik. Op deze manier verspillen miljoenen mensen grote hoeveelheden van deze kostbare hulpbron, terwijl er in andere delen van de wereld mensen zijn die maanden doorbrengen zonder hun reserves aan te vullen.
Aan de andere kant nemen de inwoners in landen waar ze de hoeveelheid verbruikte water in rekening brengen voorzorgsmaatregelen om niet meer te betalen. Helaas betekent dit niet dat deze mensen zich bewust zijn van de hierboven genoemde situatie, van de mogelijkheid van een wereldwijde droogte over enkele decennia; ze zorgen gewoon voor hun eigen economie, met een absoluut indirecte en egoïstische visie. De oplossing ligt opnieuw in het onderwijs, in het verenigen van inspanningen en in respect voor het milieu.