Om de betekenis van de term centripetale versnelling volledig vast te stellen, moet eerst de etymologische oorsprong ervan worden bepaald. In dit verband kunnen we het volgende benadrukken:
-Acceleratie is afgeleid van het Latijn, specifiek van "acceleratio", de actie die bestaat uit toenemende snelheid. Het is het resultaat van de som van drie componenten: het voorvoegsel “ad-”, wat vertaald kan worden als “naar”; het bijvoeglijk naamwoord "celer", wat synoniem is met "snel"; en het achtervoegsel "-cion", dat "actie en effect" aangeeft.
-Centripeta, aan de andere kant, komt ook uit het Latijn, van "centripetus".
Versnelling is het proces en resultaat van versnellen - waardoor de snelheid toeneemt. Versnelling is ook de grootte die de toename in snelheid in een tijdseenheid weerspiegelt.
Centripetaal is dat wat naar het centrum trekt of er naartoe beweegt. Het idee van centrum daarentegen kan worden gebruikt met verwijzing naar het punt dat zich in het midden van iets bevindt, op gelijke afstand van de randen of grenzen.
Centripetale versnelling wordt de grootte genoemd die verband houdt met de verandering in de richting van de snelheid van een lichaam dat langs een kromlijnig pad beweegt. Geconfronteerd met dit pad, wordt de centripetale versnelling gericht naar het krommingsmiddelpunt van het pad in kwestie.
Het is belangrijk om in gedachten te houden dat wanneer een object in een kromlijnig pad reist, zijn snelheid altijd van richting verandert, zelfs als de snelheid constant is. Dit komt doordat de richting, voorbij snelheid, nooit constant is.
Met andere woorden: een lichaam kan een uniforme cirkelvormige beweging maken en een constante snelheid aanhouden terwijl het een cirkelvormig pad maakt. Ondanks de constante snelheid is zijn snelheid echter niet constant omdat het een grootte is die raakt aan het traject, en het verandert herhaaldelijk van richting tijdens het maken van de cirkel.
Centripetale versnelling verandert daarom de snelheidsmodulus niet, maar wel de richting, waardoor het traject kan worden ontwikkeld.
Als we het hebben over centripetale versnelling, komt er altijd een ander type versnelling in ons op, de middelpuntvliedende. Deze nieuwe term wordt gebruikt om te verwijzen naar de versnelling die lichamen verwerven als gevolg van wat bekend staat als het effect van de middelpuntvliedende kracht. Deze kracht wordt gedefinieerd als een fictief type dat optreedt bij het beschrijven van de verplaatsing van een object in een referentiesysteem dat in rotatie is.
Van de laatste kunnen we de volgende interessante gegevens benadrukken:
-Het is volledig radiaal, loodrecht op wat de beweging van het lichaam is.
-Het wordt geïdentificeerd door het feit dat het naar buiten is gericht.
-Het kan worden opgesplitst in twee: de component in radiale richting en de component in noord-zuidrichting.
-Het neemt toe omdat het hetzelfde doet wat de bovengenoemde middelpuntvliedende kracht is.