Een systeem staat bekend als een geordende module die is samengesteld uit elementen die met elkaar communiceren en met elkaar zijn verbonden. Het woord kan echter ook verwijzen naar een groep begrippen of concrete objecten (dat wil zeggen fysiek).
Uit dit woord is bijvoorbeeld het idee van een open systeem ontstaan, dat meestal wordt geassocieerd met computersystemen. Dit zijn structuren waarop portabiliteit en interoperabiliteit kunnen worden toegepast (verschillende software kan tegelijkertijd werken). Deze systemen maken volgens experts gebruik van open standaarden. Aan de andere kant kan het concept verwijzen naar systemen die vrije en onbeperkte toegang door mensen of andere systemen mogelijk maken.
Het idee van een open systeem in de informatica ontstond eind jaren zeventig en begin jaren tachtig, met de opkomst van Unix. Dit type systeem bevatte gestandaardiseerde programmeerinterfaces en perifere verbindingen, die de ontwikkeling van software en hardware door derden bevorderden.
Het is belangrijk om onderscheid te maken tussen een open systeem en open source software, aangezien deze laatste verwijst naar computerprogramma's die door gebruikers kunnen worden gemanipuleerd en gewijzigd. Deze bijzonderheid impliceert niet dat ze interoperabel zijn met de rest van de systemen.
Ten slotte moet worden opgemerkt dat een open standaard een openbare specificatie is die het mogelijk maakt een bepaalde taak uit te voeren. Deze specificatie, stellen de specialisten vast, moet zijn bereikt na een proces dat op algemeen niveau beschikbaar is en moet kunnen worden gebruikt zonder betaling van royalty's.
Toegang tot en promotie van de standaard maakt compatibiliteit en interoperabiliteit tussen verschillende hardware- en softwarecomponenten mogelijk, aangezien alleen technische kennis vereist is om nieuwe producten te bouwen.
Naast al het bovenstaande kunnen we vaststellen dat we de term open systeem op dezelfde manier gebruiken in de natuurkunde en scheikunde. Specifiek, in beide gebieden dat wordt gebruikt om een systeem te definiëren dat een onderlinge relatie tot stand brengt met andere verschillende chemische agentia, dat wil zeggen met een reeks elementen die er totaal buiten zijn.
Op dezelfde manier moet worden benadrukt dat dit concept waar we nu mee te maken hebben, ook wordt gebruikt om een specifiek type thermodynamisch systeem te definiëren, dat is dat deel van het heelal zelf dat gescheiden of geïsoleerd is van de rest om zijn studie en analyse uit te voeren. uitgebreid.
In die zin kunnen we vaststellen dat een thermodynamisch systeem van het open type er een is dat wordt gekenmerkt doordat het een reeks uitwisselingen van energie en materie omvat met wat er buiten is. Een duidelijk voorbeeld van dit soort systeem is bijvoorbeeld een auto, aangezien deze deze verandering van materie ervaart wanneer de mens hem met benzine beladen, en hij heeft ook energie-uitwisseling wanneer zijn motor warmte afgeeft wanneer hij wordt gestart.
Daartegenover staat het gesloten systeem, waarin alleen energie wordt uitgewisseld met de buitenwereld, en ook het geïsoleerde systeem. Vooral dat laatste is er een waarin er geen sprake is van uitwisseling met de omgeving, noch energie noch materiaal.