Het Franse woord crank kwam in onze taal als een crank. Zo heet het, volgens de Koninklijke Spaanse Academie (RAE) in zijn woordenboek, een ooievaar of een stuur.
Een slinger is dus een element dat bepaalde machines handmatig een roterende beweging moeten geven. Dit betekent dat de cranks deel uitmaken van een mechanisme dat beweging overbrengt.
Over het algemeen is de kruk een metalen stuk met twee takken: de ene wordt gebruikt als handvat om hem te bedienen en de andere is bevestigd aan een uiteinde van een as. Dus door de slinger bij de handgreep te nemen en deze te verplaatsen, wordt de asbeweging geactiveerd. Als een as aan meerdere krukken is gekoppeld, wordt dit een krukas genoemd.
De cranks kunnen een rechtlijnige beweging omzetten in een cirkelvormige beweging of het omgekeerde proces uitvoeren. Het zogenaamde drijfstang-krukmechanisme is bijvoorbeeld de sleutel bij verbrandingsmotoren. In auto's veroorzaakt de explosie van brandstof de lineaire beweging van de zuiger, die wordt overgebracht op de drijfstang en omgezet in een cirkelvormige beweging in de krukas.
De eerste grammofoons werkten ondertussen met een zwengel. Deze apparaten maakten het mogelijk om geluid weer te geven met behulp van een platte schijf, die op een draaitafel was geplaatst. Een naald die door de groeven van de plaat ging, stuurde de trillingen naar de pick-up, die ze omzette in elektrische impulsen, die uiteindelijk werden versterkt en geprojecteerd. Bij de eerste machines van dit type moest een persoon een slinger draaien om de plaat waarop de schijf zich bevond te draaien.