Het werkwoord hurgar, afgeleid van het vulgaire Latijnse furicāre , verwijst naar het roeren, schudden of schudden van iets in iets anders. Het concept kan worden gebruikt om te verwijzen naar graven of roeren of aanraken met vingers of handen.
Bijvoorbeeld: "De jongeman begon onder de blik van de buren door het vuilnis te snuffelen " , "Ik ga in de la snuffelen om te zien wat ik kan vinden" , "Ik moest in mijn portemonnee snuffelen tot ik de pil vond" .
Het begrip wordt vaak gebruikt met betrekking tot ergens bereiken, meestal op zoek naar iets. Stel dat een jonge man een bepaalde roman probeert te vinden in een doos vol boeken. De jongen begint de kopieën met zijn handen te verplaatsen, neemt de werken en laat ze achter totdat hij de betreffende roman ontdekt: dit betekent dat hij door de doos gaat snuffelen.
Een persoon die een stuk brood introduceert in een gebakken ei, ondertussen, wil steken met de dooier, zodat het trekt in de kruim en dus in staat om het te genieten. In deze context omvat de actie het uitoefenen van een bepaalde druk met het brood op de dooier en het bewegen ervan om de vloeibare of stroperige substantie te absorberen.
Graven is ook gekoppeld aan snuffelen, volgen of snuffelen. Neem het geval van een journalist die onderzoek doet naar een miljardair-zakenman, die ervan wordt verdacht misdaden te hebben gepleegd om zijn fortuin te vergaren. De verslaggever besluit door krantenartikelen en officiële documenten te snuffelen om de verschillende zaken die de tycoon uitvoerde te reconstrueren in een poging donkere plekken te ontdekken.
Politieke verkiezingen geven aanleiding tot dit soort onderzoek, hoewel het in deze context niet uitmaakt of de gevonden gegevens waarheidsgetrouw zijn, maar of ze effectief zijn om de campagne van de tegenstander te laten mislukken. Het is jammer dat de kandidaten die actief blijven vaak de meest sluwe kandidaten zijn, maar de honger naar macht bederft veel mensen.
Aan de andere kant is het ook mogelijk om in het verleden te duiken, al is in dit geval de bedoeling heel anders. Naarmate we groeien en volwassen worden, doorlopen we verschillende stadia, elk met zijn eigen kenmerken: we leren nieuwe concepten, onze motorische vaardigheden verbeteren en worden complexer, we verwerven nieuwe hulpmiddelen om met anderen te communiceren, enzovoort. Maar een van de belangrijkste veranderingen is de visie die we gedurende het hele leven op onszelf hebben: tijdens de kindertijd en adolescentie leidt de noodzaak om ons eigen bestaan te bevestigen ons ertoe onze gebreken te ontkennen, maar deze houding dient niet om te bereiken een diepe ontwikkeling van de persoonlijkheid en daarom moeten we die opgeven als we een vol leven willen leiden.
Door in ons eigen verleden te graven, kunnen we onze overtuigingen heroverwegen, onze principes opnieuw beoordelen en proberen bepaalde fouten te corrigeren die ons jarenlang hebben vergezeld door gebrek aan aandacht. Het is niet gemakkelijk om van "heb ik gelijk" naar "heb ik gelijk?" Te gaan. Maar alleen via dit pad kunnen we het leven waarderen dat buiten ons eigen perspectief ligt. Door de mogelijkheid van onze fouten te ontkennen, sluiten we ons af voor verandering en dus voor het leren van nieuwe dingen.