Het concept van vrijspraak (waarvan de oorsprong is te vinden in het Latijnse woord absolutĭo ) beschrijft de daad van vrijspraak, een werkwoord dat verwijst naar de handeling waarbij iemand strafrechtelijk wordt ontnomen die is beschuldigd van een bepaald misdrijf of, wanneer het een proces is. civiel, niet om de claims in een rechtszaak te beschouwen. In meer algemene zin kan worden gezegd dat vrijspraak betekent dat iemand vrijgelaten wordt zonder kosten of verplichtingen.
Vanuit het perspectief van het christendom bestaat absolutie uit het vergeven van de zonden van degenen die spijt hebben van hun slechte gedrag. Op deze manier betekent absolutie: de zondaar reinigen en hem een nieuwe kans geven zonder rekening te houden met de fouten die hij mogelijk heeft gemaakt.
Deze religieuze praktijk, uitgevoerd door priesters, is geïnspireerd door de vergeving die Jezus Christus aan zondaars schonk. De ritus bestaat erin dat de zondaar zijn fouten belijdt voor een priester, die een boete voor hem instelt en zijn fouten oplost. Hoewel de boete in principe openbaar was, begonnen de priesters vanaf de middeleeuwen privé absolutie te verlenen.
In dit specifieke geval is de manier voor een gelovige om absolutie te ontvangen van de priester voor de zonden die hij heeft begaan, door naar de kerk te gaan en te besluiten daar individueel te belijden. Als hij eenmaal heeft uitgelegd wat er is gepleegd en berouw heeft, zal de religieus een boete opleggen waarmee hij op deze manier die genoemde absolutie verkrijgt.
In die zin kunnen we vaststellen dat de pastoor zich moet houden aan wat het biechtgeheim wordt genoemd. Een term waarmee wordt uitgedrukt dat hij onder geen enkele omstandigheid zal kunnen onthullen, en zelfs als zijn leven in gevaar is, wat hem is bekendgemaakt door een persoon die gebruik heeft gemaakt van zijn recht op individuele belijdenis.
In plaats daarvan gaan protestanten biechten door een gebed dat door de hele gemeente wordt verricht. Na de uitspraak kondigt de pastoor absolutie aan.
Ondanks alles wat is gezegd, kunnen we bevestigen dat er meerdere soorten absolutie zijn, zowel op religieus niveau als op andere gebieden. De sacramentele absolutie is bijvoorbeeld vrijheid en vergeving die de biechtvader de boeteling geeft.
Op het gebied van recht wordt ook gebruik gemaakt van vrijspraak. In dit specifieke geval, en in algemene zin, kunnen we vaststellen dat die term zou komen om een gerechtelijk vonnis te definiëren waarmee wordt vastgesteld dat een persoon niet schuldig is aan de misdaad of het misdrijf dat hem was toegerekend, dat wil zeggen dat hij onschuldig.
Het feit dat een dergelijke beslissing wordt genomen, zal onder meer met zich meebrengen dat die burger het einde ziet van de preventieve gevangenisstraf waaraan hij had kunnen worden onderworpen, dat de borgtocht die hij had kunnen krijgen, wordt terugbetaald en dat de de maatregelen die zijn genomen om te voorkomen dat hij het land ontvlucht.
De vrijspraak van de vordering bestaat uit de beslechting van een rechtszaak die in het voordeel van de gedaagde is; de vrijspraak van standpunten daarentegen bestaat uit het proces dat wordt gekenmerkt door de actie onder ede van de rechtzoekende tegen het verhoor van de andere partij die bij de zaak betrokken is.
De vrijspraak in de zaak draait evenzeer om de uitspraak die in het vonnis plaatsvindt wanneer een rechtbank of een rechter zich verschuilt achter een procedurele uitzondering en besluit de merites niet op te lossen. Ten slotte is een algemene vrijspraak er een die aan meerdere mensen wordt verleend.